Stille Tocht - 4 mei
- Clubredactie
- 22 nov 2024
- 1 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 5 mei
En ook dit jaar liepen we weer mee met de Stille tocht. Voor de Herebrug verzamelden we samen. Dit jaar liep nicht Mirjam ook mee. Dankzij mijn blogje. Hartstikke fijn.
Het voelde zwaarder dit jaar, dat hadden we allemaal. Gedragen stilte, stilte aan de kant, vechten tegen steeds opkomende tranen. Om het leed in de wereld, de onrust, de onveiligheid. Maar ook om het gevoel van verbondenheid, dat de goeden echt met meer zijn.
Aankomst op het Martinikerkhof, ach daar staan Bram en Mikky (nog meer traangevechten).
In haar speech riep burgermeester Mirjam Van 't Veld riep op om nu het goede te doen. 'Uiteindelijk gaat het niet om de vraag, wat had ik gedaan onder die omstandigheden? Het gaat om de vraag: wat kan ik nu doen?'
En zo is het.
Een prachtig vioolconcert en toen 2 minuten stilte.
Een vogel, een windvlaag, het ruisen van de blaadjes, een huilend kind. En altijd blij als we er onbeschaamd doorheen zijn gekomen.
Het Wilhelmus uit volle borst, kransleggingen kijken (he, wƩƩr geen bloemen mee) en dan lekker naar de Wolthoorn aan het bier.
En elk jaar weer bespreken we: wat zou het fijn zijn als we met meer zijn.
Volgend jaar gaan we lopen vanaf het monument, nemen we bloemen mee en gaan we van te voren campagne voeren. Omdat het zo fijn en goed voelt om samen te lopen.
Loop jij volgend jaar ook mee? Dat zou superfijn zijn.
